Van de voorzitter: “Patient/Patiënt”

Had ik het in mijn vorige bijdrage eind 2020 onder andere nog over energie.

Nu heb ik het woordje patient/patiënt centraal staan.

Om te beginnen die met de puntjes. Allemaal kennen we inmiddels wel familieleden en/of vrienden die ofwel aan covid-19 zijn overleden dan wel hierdoor ziek of besmet zijn geraakt en hierdoor feitelijk patiënt zijn geworden van de medische zorg. Misschien bent u het afgelopen jaar in een teststraat geweest of wellicht in januari al gevaccineerd. Kortom velen zijn patiënt.

Feitelijk geldt dit ook voor alle zelfstandigen die verplicht hun winkels dicht moeten houden en snakken naar het weerzien met hun klanten. Zij zijn indirect patiënt, zeker in financieel/economisch opzicht. Dan hebben we nog de jeugd die in toom gehouden moeten worden. Zij ervaren deze periode als een zeer ernstige vrijheidsbeperking evenals een rem op hun toekomstmogelijkheden. Dan hebben we tenslotte nog de ouderen onder ons. Zij zijn het waar covid-19 het meest huis houdt en leven wellicht met de grootste angst. Toch hoor je deze groep het minst klagen. Tenslotte nog de psychische klachten die zullen nog veel langer andersoortige patiënten opleveren.

Ook de sportverenigingen gaan gebukt onder de langdurige maatregelen. Met name de binnensporten en dan nog een graadje erger de contactsporten zoals we die bij Lu Gia Jen beoefenen. Vele andere sporten kunnen nog iets, maar wij feitelijk niets.

Wij zijn eigenlijk ook een soort patiënt en afhankelijk van verzorging. Die verzorging wordt door u geboden door ons in deze tijd trouw te blijven als lid en de maandelijkse contributie te betalen.

Hierdoor kunnen wij in ieder geval de vaste lasten betalen. Hiervoor zijn wij u als bestuur natuurlijk dankbaar, maar feitelijk zorgen wij als leden van Lu Gia Jen er voor dat zodra het kan we er weer volop tegenaan gaan. Met elkaar zijn we het er denk ik wel over eens dat scholen, winkels, sportverenigingen en andere voorzieningen enorm belangrijk zijn in ons welzijn. Dit geldt op het gebied van gezondheid, leefbaarheid en niet te vergeten de sociale samenhang.

Om de laatste zinnen hierboven waar te maken zullen we nog even geduld moeten betrachten.

En daar komt dan het Engelse woord patient om de hoek kijken.

Er wordt nu bijna een jaar geduld van ons gevraagd. Bedenk wel dat dit geduld wereldwijd is en dat we hier in Nederland het nog niet zo slecht hebben.

De basisscholen gaan weer open, er wordt gevaccineerd en hopelijk gaat er in een goed tempo steeds meer mogelijk zijn.

Stap voor stap naar het nieuwe normaal zoals door sommigen wordt gezegd. Persoonlijk hoop ik weer dat we snel zo normaal als voorheen kunnen doen. Zonder mondkapje, handjes schudden, drie kussen, handen niet meer stuk wassen, < anderhalve meter, om 22:00 uur over straat etc.

Maar vooral hoop ik u als voorzitter, mede namens de andere bestuursleden, van deze mooie vereniging weer actief bezig te zien of gewoon voor een gezellig sociaal praatje in onze mooie kantine met een kop koffie of drankje.

Ik kan niet wachten om voor u de deuren weer te mogen openen en vraag voor nu alleen nog om een beetje patient/geduld.

Fred Krijgsman